Biz dört kardeştik aslında
Kaderin elinde oyuncak
Dört küçük beden
Biri kız, üçü erkek
Başlangıçta, dört yetimdik

Önce ikiye
Sonra dörde böldüler, yaban eller
Bir daha hiç birleşemedik

Ne sırat’lardan geçtik
Ne sınavlardan
Hiç yenilmedik

Başardık sonunda, adam olmayı
Yaşama kıyısından tutunmayı becerdik
Lakin
Kardeş olmayı, beceremedik

Eksik olan bir şey vardı aramızda hep
Annesizlik günlerimizden kalma
Bir köprü yıkılmıştı içimizden sanki
Adı, sevgisizlik

Bir hastane odasında sonra
İlk defa öptüğümde
Gül pembesi yanaklarından
Yaşım elliyi aşmıştı çoktan
Duvarlar soğuktu ama
Gözlerin sıcaktı ablam

Hep az konuşurdun

Çarşafının kenarlarını düzeltirken bile
Boşta kalan tek elinle
Yine susuyordun
Bu halinle ne de çok
Anneme benziyordun

Yanaklarından öptüm bir daha
Yarım asır geçmişti aradan
Yine annem kokuyordun