Tanıyamıyorum akşamlarını artık bu şehrin
Saatler hep hiçleri vuruyor
Sen yoksun şimdi
Aşiyanlarım da yok yanımda
Yalnızlık elbisem bu gece üstümde
Bir kefen gibi duruyor

Feri sönmüş gözlerim
Her köşe başında seni arıyor
Kadıköy iskelesine yanaşan her gemide
Düşlerim selam duruyor

Yabancı oldun artık kendine diyor
İçimdeki ses
Onsuz aldığın her nefes sana haram
Diye sitem ediyor

Değişti bu şehrin rengi
Gökkuşağını dağıtmışlar yedi ayrı tepeye
Gönül yeniden toplamak istiyor
Koşuyorum ardın sıra sokaklarında
Bilmiyorum sokaklar şimdi
Nereye çıkıyor

Ya yoksan vardığım adreslerde
Aklıma hep intiharlar geliyor
Eskiden bu kokular yoktu bu şehirde
Sen kokardın hep Kadıköyde moda iskelesinde
Şimdi her yer hüzün kokuyor

Çağırıyor beni kollarına Marmara
Dalgalar hasret saklıyor
Martılar ellerine almış defterlerini
Bana senin şiirlerini okuyor

Eflatun renklerinde ölüyorum şimdi bu şehrin
Yokluğun ağır geliyor
Nöbette bütün dostlarım Karacaahmette
Totem sessizliğinde beni bekliyor