Bazen birden fazla yerde bekleniyorum
Ve ben orada olmalıyım diye düşünüp,
Beynimi dörde beşe değil bine bölüyorum
Hep yettiği mi savunmasam da en azından yetmeye çalışıyorum,
Bunu yaşamakta hissetmekte bana insan olduğumu hatırlatıyor
Ve yaşamaktan korkmak yerine içine girip,
Bazen paylaşıyorum bazen de paylaşılıyorum
Bazen de bakıyorum benim yetirdiklerim,
Benim için bırak bölünmeyi
Daha nasıl parçalayabilirim diye bakıyor,
Ve ben bıkıyorum bu kadar kirli dünyada bu kadar sahte insandan
Yitirdiklerim bile unutturamıyor bu zamanları,
Adaletsiz ve haksızca yaşanan insan hayatları
Kazandığını sanıp galibiyetini kutlayan piyonlarla dolu,
Gün gelir pişmanlık duyarlar yalan vicdanlarıyla yaptıklarından
Öyleleri de var ki kötülükten hiç vazgeçmeyen,
İyi olabilmeyi daha düşünmeden beyninden kovan
İşte onlar şerefsizce yaşayıp korkakça ölür,
Oysa insanlık daha da derinlerde bir şey olmalı
Durmadan umut etmeli mesela,
Yetebildiğin kadar canlıya yetip derdine derman olmalı
Var edebildiğin kadar karşıda var olup,
Kötü zamanlardan sabırla geçip sükunetle yürümeli
Kötülüğün karşısında yine iyiyle yaklaşmalı,
Değerleri kötüye satmayıp, kötüyü de iyiye davet etmeli
Kimseye kin beslememeli küs kalmamalı mesela,
Birinden dolayı öfkelendiğimizde öfkenin
Bizi alt edip nefsimize söz geçirmesine izin vermemeli,
Allah korkusu olmalı ki günah işlememeli
Yaşamı helaliyle yaşayıp onurla ölmeli,
Yani İnsan olmalı diyorum!...