kırmızı bir bültende görülmüş bugün gözyaşlarım
satır satır seni yazmışlar sarı sayfalarına
dört bir yanı ayrılığa çerçevelenmiş sanki
elleri sevindiren resimler çekilmiş boy boy
her cümlesinde biraz senden
biraz dan benden bahsetmişler usulca
sanki üzülmüşüm ağlamışım da
gözyaşlarımla seni yazmışım



oysa ben gülerdim hep kimse bilmezdi seni
kimse bilmezdi senin uçup gittiğini
soran olursa eğer
hep yanı başımda derdim bir tebessümle
dizlerimde uyukladığını söyler
kalkamadığını anlatırdım ellere



çıktığın yollardan
uzunca köprüler yaptırdım kalbime
her istediğimde ulaşmak için hayaline
metre metre inşaa ettirdim yüreğime
ama şimdi sen yoksun biliyorum
bir düş bile olsa seni bekliyordum



kimseler duymasın bilmesin istedim hep ben
asla kabullenemediğim
bir ayrılığın şehrinden geçen
tek bir gerçektin sen



gitme deseydim bile çare gelmezdi biliyorum
sustum konuşamadım
sen giderken bu kent yutmuş gibiydi dillerini
yağmur ise gökyüzünden vazgeçip
gözlerimden ağlıyordu sessizce



her ne zaman suskun kalsam kendi içimde
her defasında gözlerimden çıkıyordu acısı
kırmızı bir kalemle yazılmış bir şiir gibi
benden habersiz anlatıyordu her şeyi



ve ben senin gittiğini bile
kendimden değil
yüreğimden hiç değil o zaten unutmuştu bitmeyi
ben seni
bir sabah elime aldığım sarı bir sayfanın
üzerine damlayan göz yaşlarında buldum
seni yazmışım ağlayarak yapraklarına
ve ansızın bir sağnak başladı içimde
ve ben
işte o an
bittiğini anladım yağarak yeryüzüne
.
.
.
Mawish
.
.
.

İŞTE O AN - Mawish Şiirleri