sen hiç gidemediğin birini sevdin mi
vazgeçemediğin bir günden hiç nefret ettin mi
keşke dedin mi hiç yüreğinde hissederken sevgini
boğuldun mu derinliğinde hani
içinden çıkamadığın bir denizdeymiş gibi



anladım ki yokluğun çıkamadığım bir yol gibi
hiç ayak basmadığım bir şehire çıkıyor bu gün
uzak ama uzaklığı hiç korkutmuyor sevgili
gelmesen de gidemiyorum ki
çünkü sevgin bende
hiç cesaret edemediğim bir yoldan geçiyor
sonu gelmeyen bir rüzgar gibi



kördüğüm olmuş bir kentin
iflas etmiş caddeleri gibi yaşıyorum
üzerimden onca yıllar geçiyor susuyorum
parça parça olan yer yüzümle
gitmek istiyorum
gidemiyorum
öyle seviyorum ki
vazgeçemiyorum



benimmişsin gibi yaşıyorum
varmışsın gibi
hanı yanımdaymış gibi düşlüyorum
hemen oracıkta hayal edip seni
bir söğüt ağacının dallarına sarılıyorum
hani sanki bir göl kenarındaymışız gibi
ellerini tutuyorum



sevdim ama
hiç gidemediğim birini sevdim
vazgeçemediğim birini
hiç üşütmeyen birisine vuruldu kalbim
yanımda olmasa bile bedeni
alıp koynuma sessizliği
kendime cennet bildim



ama zor
yokluğundan fazlasıyla yaşamak
çok zor
hiç gidememek senden
sevip hasret kalmak yüreğine
öyle zor ki sevdiğim
çok şey götürüyor benden
anladım ki senle bir olmayınca kalbim
yerle bir oluyormuş yüreğim
.
.
.
Mawish
.
.
.

ZOR – Mawish Şiirleri