rüzgarı kaldırıp örtün boşluğa
kim eylemsizliğe karşı çıkarsa
kımıldayan yaprak adına düşsün
yükseklerden lalelere yavaşça

şaka yaşamak ateşinin ilk çağrısı gelince
derin arzularına saklanıp tükenecek olanın ilerisi
baht bucağında yakılmış yalan ateşler
alın oyunlarınızı başınıza çalın
bahçenizden aşırdığım harflerim için

büktüler iki kolumu iki yana
çekiştirip çektiler sonuma doğru
mesafesi kısalmış biri için
hiç birisi değildim aslında
sayıyordum tekrar edip kendimi

yükseklerden lalelere yavaşça
faraza çarpma akademisini dudaklarıyla bitiren
içsel bir gülüşün tunç çağıyım
eğer anılırsa arada bir kalbimiz
bir söz uğruna tutabilirim evreni

yüzümüze çarpıyordu laleler
hatırlamak için mavi küreyi
bir kaç asır sonrasına bırakıldık
terk ediyordu mezarlar dil düğümünü
yankılarını çekerek gök seferinden

ağlamaya başlar başlamaz laleler
birer ikişer atıldık yere
kapıldık bahar gelince
çiçekli bahtiyar yeni renklere.