Vesile-i aşkındır beni bir ayyaş eden
Gece gündüz durmadan içiyorum şu ara
Ruhum küstü tenime can çekişiyor beden
Kendi kendime kefen biçiyorum şu ara
Gel de Allah aşkına sevinsin bu fukara

Yar diyerek yıllarca yüreğime bastığım
Gittiğin gün kahredip umutları astığım
Yokluğun da her gece sırılsıklam yastığım
Gözyaşı diyarına göçüyorum şu ara
Gel de Allah aşkına sevinsin bu fukara

Ah bu yürek yangını kaç seneme mal oldu
Selvi gibi hayaller şimdi kuru dal oldu
Velevki onca kahır önüm sıra yol oldu
Feleğin çemberinden geçiyorum şu ara
Gel de Allah aşkına sevinsin bu fukara

Evvel sabır taşıydım gürzlendim çatlıyorum
Barut gibiyim sanki dokunsan patlıyorum
Nerde bir bela varsa üstüne atlıyorum
Başıma olmaz işler açıyorum şu ara
Gel de Allah aşkına sevinsin bu fukara

Ayrılık bir insanı aldığı zaman ele
Rezil-rüsva ederek düşürür dilden dile
Değil dosttan, düşmandan kendi gölgemden bile
İçten içe ar edip kaçıyorum şu ara
Gel de Allah aşkına sevinsin bu fukara

Velhasıl ey sevgili bu sana son uyarım
Başka kelam etmekten inan hicap duyarım
Ya sana kavuşurum ya canıma kıyarım
Kendime bir çıkar yol seçiyorum şu ara
Gel de Allah aşkına sevinsin bu fukara

Mutlu Aydurmuş