ben mi ölüyorum
zaman mı eskitiyor özlemi

dağlandı mı yoksa sevdanım şah damarı
kanamıyor artık kesildiği yerden
içimde hep sonbahar rüzgarı
kıştan çaldığı zemheri ayazla
ama ilginç
üşütmüyor artık o da
neler oluyor bana böyle
nedir bu vurdum duymaz hallerim
sanki sevinçle keder
el ele tutuşmuş
ve onlar tarafından da terk edilmişim

biri doğmuş ya da ölmüş
ne farkeder
bahar gelmiş güz bitmiş
söylemeseler haberim yok
bunlar neyse de
senden sonra ki aşkım
laleler açmış yine arsızca
ve ben onlara bile
duvara bakar gibi duyarsızım


daha kötüsü olamaz sanıyordum
yanılmışım

insan özler mi
adını unuttuğu günleri
bin parçaya bölünmüş
darmadağın olmuş benliğini

özler mi
dilenci gibi köşe başlarında
hiç kimseden utanmadan
çocuk gibi oturup ağlamayı
şarkılardan nefret etmeyi
karanlığa saklanmayı
hatta sevmeyi
kuytu izbe köşeleri
köprü altı
serseri sohbetlerde avunmayı
ben özledim

anlıyorum
artık yoksun içimde
miladı dolmuş acının
ve kaybolan ben
süklüm püklüm
geri döndü yokluğunda
sensiz ne kadar da yabancı
ve ne kadar sıkıcı
hiç bir şey acıtmıyor canımı
ne kötü
yaşamıyor gibiyim
insan özler mi ölümü


Bu güzel sürpriz için sayın seçki kuruluna ve şiirimi ziyaret eden değerli okur dostlara çok teşekkür ederim.