ışık dışarıya sızarsa karanlığı aydınlatmaz
aya yakın bir pencereye kurulsak
kapı tıkırtıları uykumuzu bölecek olursa
hangisinden korkardınız
sizi saklayan geceden mi

gözlerini kapatıp içinin ölmezliğine sığınan
karamsar bütün tasarılar geçti
iyi şeyler var mı
varsa ağlayıp dua etmelisin
lütfen parmak uçlarımdan başlamasınlar gelmeye

kimse yok mu
sen bile
iç konuşmalara kapılıp ne söylediğimi bilmeden
ara sıra göz uçlarıma dikilen hayalet
soluğumda yaşamaya çalışan titrek canavar
niçin kaçıyorsun ki benden

onun için kötü şeyler düşünebilirim
günün çılgınlığını anlatsam ona
koştukça daha uzun bir menzile
aydınlık bir sabahın tükenmezliği
seni yok etmeye yetmez ki

şimdilik bütün siyahlar benden yana
kapatıp büyütebilirim ne düşünüyorsan
beraber yatıp beraber uyanalım
benim sen olduğuma inanmıyorsan

o keskin yokluğunu özlüyorum
aklımı susturan yelin uğultusuna kapılıp
üşümeyi
sabaha dek meltem basamaklarında soğuyan ateşimi
gizlice dindirmeni
ve beni sevmeni istiyorum ölüm.