Bende bir zamanlar deli doluydum
Kabıma sığmazdım sindirdi yıllar
Bazen bir fırtına bazen doluydum
En çılğın anımda dindirdi yıllar

Mağrur bir bakışım dağlar yıkardı
Elimden kurtulmak biraz sıkardı
Değdiğim yürekte yangın çıkardı
Tekmil çerağımı söndürdü yıllar

Ben ki her tuzağı zevkle bozandım
Sevda cephesinde destan yazandım
Kaç gönül harbin de zafer kazandım
Beni bir sümsüğe yendirdi yıllar

Her zaman gönlüme buyruk yaşardım
Aşkın hatırına yollar aşardım
Azgın Fırat gibi coşup taşardım
Bir kuru dereye döndürdü yıllar

Nice gönüller de sevdaya düştüm
Yazdığım her şiir ispat-ı rüştüm
Ben aşk kazanında otuz yıl piştim
Daha çiğsin deyip yandırdı yıllar

Neler neler gördüm çileyse çile
Kralını çektim düşmeden dile
Ben ki üşümezdim Şubat’ta bile
Ağustos ayında dondurdu yıllar

Denizler titrerdi duysa ismimi
Aynalar çatlardı görse cismimi
Gözünden tanırdım gerçek hasmımı
Dost gibi görünüp kandırdı yıllar

Ağlamak bilmezdim beni zırlattı
Kurdu zincirleyip iti hırlattı
Nemrut gibi mancınıkla fırlattı
Ateşler içine kondurdu yıllar

Şimdi gönlüm öksüz umudum yetim
Toprağa girmeden çürüdü etim
Yaşamaya bitti mecburiyetim
Ruhumu mezara indirdi yıllar

Mutlu Aydurmuş