gören kim
kapatıp duruyorsunuz sayfaları
ellerimin dokusu kısalıyor
yüzüm var mı bilmiyorum
bilmiyorum bu gün değil

çizdiği yeri kanatan bulut muydu
beklemek olan duvarlar ve kalabalıklar
anlamıyorum hangisi bizim
bizim kalbimizdi

ve sesimiz benziyor diye çevirip harflerimizi
sayıklıyormuş gibi tedirgin olan yükseklik
göklerin gölgesi değil miydi

sırtını hisset
burası yok oluş ırmağının rengi
ve renksizliği anlamayışına
bir anımsama işareti koysaydın
kıvranmazdın harflerimizi anlamak için

boşluk geçiyor
zamansızlık duraklarına çarpan eğim
düşüp bir kapalılığa inanıyorsun da
bu çelişkili girdap
ve ötesinden duyulan ses kimin
eğer sen yoksan

çıkamıyorum
tutunma mesafesi zayi
infilak nöbetleri kavramaya yetmiyor
bir ağlayış bir kimya bir damla su
olmayınca
genişlemiyor var olmanın arzusu

dönüşü parlak sevgi parçacıkları
seyrin nabzını giyindiğinde
uyanmak istiyorum diye haykıran
ışıklı sabahlar bir daha olmayacak

kapat gözlerini
sonsuzluğu dinleyen kadim.