seni özlediğimi unuttum
en çokta
alıştığım sesinde
uzanarak suyun çıplak karnına

özlediğimi bilmeden
hiç yokmuşsun gibi bekliyorum erik çiçeklerini
gölgesinde ay tutuşur yalnızlığın
ve sanki her harften çıkıp gelmişsin gibi
kalabalıktır kelimelerim


Değerli üstad,çocukken tuttuğum dileklerden biri olsa gerek şuanda yaşadığım...Böylesine emsalsiz yetim özlemlerin harmanlandığı, hani beyazın anlamı kadar yalansız dolansız ,masum zamanlardan kalma,öyle iç çekişler....Özlemler,özlemler,özlemeler içindeyim bende.......

Bütün çiçeklerin,renklerini güzelliklerini,kokularını ve özelliklerini üzerinde taşıyacak,iklimleri barındıran,dünyamızı bir bakışı ile kuşatan, güneşimiz, ayımız,yıldızlarımız,havamız ve suyumuz,toprağımız olan,bir tebesümünde yüregimizi yatıştıran diğer parçamızı arıyorken birden çıkıp gelir...Gelir ve dünyamızı doldurur.. gelişi öyle kendiliğindendir ki, hala mucizeler var dedirtir gibi... Zorlukların, nerede basladığını unutturduğu hayatımıza ,kendi hikayelerinden başka bir zaman dilimi verir, başlangıc ve bitişlere aldırmadan içinde bulunduğumuz o ana odaklanmayı başardığımız yeni bir boyutta hissettiriyordur artık kendimizi. Biri zamanın öylece geçtiğinden umutsuzca bahsederken ,gülümsüyoruz , kalbimizde biriktirdiğimiz güzel anılara onunla birlikte yasadığımız bir yenisi daha eklendiği içindir gülümsememiz....

Uzak'tan alıntılarla tarif edilmez özlemek acıtır canını...Özlem öyle olur ki, sanki dünyanın ortasında, her şeyi anlamsız kılan bir boşluk uzanmakta; gelip özleyenin de içinden, bir kesit gibi, geçmektedir. özleyen, bunu duyduğunda, bütün dünyaya sanki bir sisin ardından bakar gibi olur; bir şeylerin olması, ne gereklidir ne de anlamlı- boşluk, uzanır, her şeyin -dünyanın, özleyenin- içinde....özlem her şeyi kaplayan boşluktur....Birdenbire içinin boşalmasıdır.....özlem, özleyenin bütün varoluşu içinde, boydan boya, uzanır: sanki bütün dokularına, en küçük hücrelerine varasıya, "içine" işler- öyle olur ki, özleyen, tek bir büyük özlem ateşi gibi hisseder kendini,bu yüzden de, yakıcıdır,YIKICIDIR....özlem, bütün dünyanın grileşmesidir: her şeyin renksiz bir arkaplan haline gelerek, yalnızca o geçmiş rengin, bütün dünya içinde tek renk olarak görülmesi- bütün dünyaya ancak onun renk verebilmesi..Dünyaya rengini veren griliktir....özlem, özlediğinle ilgili her şeyi unutsan da, özlediğini unutamamandır...özlem her şey gibi gelip geçicidir....geçtiğinde yeniden gelmeyeceğinin, geldiğinde yine geçmeyeceğinin garantisi yoktur. iyi ki de öyledir, diğer türlüsünü kaldıramaz insan fıtratı...Aslında özlemin de kaynağı bellidir de, işte insan, eni konu çamurdan yaratılmış, bir yanı eşref-i mahlukat, diğer yanı esfel-i safilin neticede tıpkı bu satırları yazan gibi gaflete çabuk kapılır. gaflettendir, hep yanlışı özler..derler ki; göz cemal ister, insan bu yüzden özler. aks-i sada bulmazsa sözler, özler...var olduğumuz için özlüyoruz kısacası. o yok olduğu için değil...bir yok olabilsek, özlem de bitecek...

Ne desem sana şair,ne desem de bir çırpıda geçse acılarım...Yine yüreğim yandı her satırda,tam da bu deli yürek özlemlerle harmanlanırken olmadı böyle...Dileğim,o kalemine yön veren aklının ve yüreğinin hep yaşaması...sen çok yaşa şair çok, çok, çok yaşa...Muradının gülü açsın,kokusu evreni sarsın,özlemlerin bitsin....kalben saygılarımla...................... peri

Hüzünlü peri tarafından 3/29/2014 4:08:26 PM zamanında düzenlenmiştir.

ebruuuuu tarafından 4/16/2014 1:43:48 PM zamanında düzenlenmiştir.