susarsak sessizlik sarar çevremizi
ki biz en çok susmaktan korktuk
çalarken kapımızı çaresizlik



iklimlere sarılı beklentimiz hiç olmadı yıllarca
kışın soğuğuna teslim ettik tenimizi
yazın yakıcı sıcağına
en çok baharı sevdik
ılık rüzgarında terleyen avuçlarımızı
ve her kavuşma bir mevsimdi gözlerimizde parlayan
hatırla..



ne çok yol gözledik
zamandan çalınan
ömrümüze ömür katacak olan
günleri bekledik
gizlenip kanayan yanlarımıza



vakti kabul görmemiş yarınların adına sığınarak
her iç çekişte bir parça daha bölünerek kendimize
çoğalırken sevginin tadı
bir bütün olmayı da öğrendik severek



azından çoğalan gülüşlerimiz
bitmek bilmeyen gülüşlerimiz
en çokta özleme boyun büküp bekleyişimiz
biz ne çok sevmişiz



haydi sarıl gül gülüşlü sabahlara
ki eğilmesin başımız karamsarlığa
büyüdükçe inandık
umudun gökyüzünde aydınlandığına



ne geçmişin izlerinde ne yarının hayalinde
sımsıkı sarıldığımız umudumuzdan başka
gitmedik bir adım, sevmekten öteye
inandık yürekten aşka



şimdi topla yüreğini
biz hiç günah yapmadık inan buna