I

abartısız hafta sonları
klasik üşümelerle buz rengi soluk
ayak parmaklarımda kanıma aç iğneler ağır
yamalı bohçalardan çıkar gelir ya
alnına doluşmuş mat saçlarının kokusu
ama en çok naylon çizmelerin
ağlarım...

II
abartısız hafta sonları
eski sinemaları özler çocukluğum
çizgi romanlar okumak isterim yırtık çullarda
eksik balkon bakışmaları
ekmek yolunda arkadaş heyecanları isterim
ağzımın buharıyla oynayarak süt kuyruğunda
kaybolmak isterim kalabalığında sabahın
hemen bir okul olsun da sokağımın ucunda
kaçmak istemeyi isterim...
ben sana ucuz kahramanlıklarla kayıp
"görünmez adam çarli" lakaplı
dünyaya senden ayrı kalmak için gelmişim
bir de ister istemez
sırf seni sevmek için gelmek isterim...

III

abartısız hafta sonları
ağaçlar sürpriz ilkyaz şaşkınlığındayken
şehir zamanlarından uzak
gidişlerine hüzün dermanları biriktiriyorum
teninde fırsat yakalamış
gün parçalarını kıskanırken ihtiyarlığım...

IV

abartısız hafta sonları
büyümek kabullenmektir
aynı zamanda çizgisi yalın ve düz
uzak yolculukları
temmuz beji
lise sonrası
sokak çıkmazlarından ötede...

V

abartısız hafta sonları
mevsim geçişlerine benzer bir ilk akşamda
birlikte aynı şehri unutmaktan bile acı
çılgın boş vermişliklerde zorla çocuk
nahoş meyvesinde
bir mahalle komşuluğu ikramının
tanrı bile esirgedi gölgesini bizden
öylesine allahsızca yalnızdık...

VI

abartısız hafta sonları
hiçbir iklimi tam yaşayamadık
mutsuz gözler önünde
hep bir eksik
eksik gülüşlerle kandırdık birbirimizi
birlikte çocuk büyütür gibi ciddiydik
ama hep tek yaşlandık...



kağan işçen...