Sevdayı saçım gibi örüp taç ettim başa
Gözümden ayrılığı kovaladım öteye
En güzel mutluluğu oya yaparak kaşa
Ortaya serdim gönlü sevdiğim görsün diye
İnsanoğlu tuhaftır önce çiçeği sever
Dalı girince göze kalkar çiçeğe söver.



Yaşanan her mutluluk gözyaşıma gebedir
Bazen zamansız doğar ıslanır çanağımdan
Ölürse eğer doğan suçlu hep bir ebedir
Bakımsız doğan bu aşk dökülür yanağımdan
Avuç avuç özlemi dudaktan üfürürüm
Bir yanık kokusunu dilinden tükürürüm.



Suya aşık gül gibi ona olan hasreti
Boncuklarla işleyip asarım kaderime
Diz çökerek Allah’a uçururum nusreti
Beyazı dalga yapıp örterim kederime
Vurdukça çakıllara suda yankılanır ses
Yutkunsam da gitmiyor kursakta kalmış heves.



Tövbeleri toplayıp sunakta yakıversem
Kokusu dağılarak temizler mi geçmişi
Sevmem bir daha deyip alnıma çakıversem
Öldürür mü yeniden zamansızca açmışı
Sırlarımı haykırsam kör bir kuyu bulup da
Firar eder mi gönlüm yine aşka dalıp da..



Ayvazım DENİZ