Hakgaşlı Çörek

tazeyken tadına doyum olmaz
her yemekte haşhaşyağına dolaz,
tuğla fırınlardan baş üstünde tirki
“-yozdan alma, hakgaşlı çöreğ al emmi” diye
ikram edilirdi rast gelinenlere

“hakgaşlı dığan çöreğ(i)” bir başka güzeldi
dibi kıtır-kıtır
sandıktan çıkarılan, pekmeze
banılarak yenilirdi.
ya da bakkalda darası alınan
sahanla getirilen gül ereçeline

Tahsinlerin, Happananın, Satellerin fırını
fırında hamır gelirdi , sıra olmazdı
ellerini ıslatıp yardım ederdi herkes birbirine
“-herkes çalısını evinden getirsin” diye
Mamaşın gönlü olmazdı.
Dedem ona
"-bizim Hasanböcük" derdi nedense



köyde bir tek Göde Kezban giyerdi üçeteği
Göde Kezbanın oğlu Mamaş Emmi
yaz-kış kabaralı fotin giyerdi.
"-Hamzalı " diyenlere aldırmaz,
soğanın zarını ayıklayarak yerdi

"-eşeğe Hamzalı demişler de
eşşek üçgün su içmemiş" diye
Mamaş Emmi’yle eğlenirlerdi.
Hoca Mevlüt’e
"- ben beylerin eniştesiyin" demiş te
Hacıbey’le küsüşmüşlerdi
“ne alakası var, kim bili(r)”
kel alaka,
“Döndünün Hatmanın,
Beylerinen gonşuluk dışında nesi var obal da boynuna”

oysa.. başkası olsa güler geçer bide eklerdi
“eniştem eşek
gusgunu gevşek
yokuşda binsek
enişse insek”








DİPNOTLAR
yoz: sade, katıksız, katışıksız
çörek: taş fırında mayalı hamurdan yapılan ekmek.
hamır gelmesi: hamurun mayalanarak kabarması, kıvamına gelmesi
Üçetek:
kabara: büyük başlı, ayakkabı çivisi, fotin/potin: bot
Hamzalı/Hamzallı: Tırtar aşireti içinde bir sülale

DOLAZ
“-peynir suyunu kaynatırlar, nor (LOR)
yoğurdu pişirirsen çökelek
kahverengi olana kadar
kaynatılırsa, dolaz olur

dolaz;
haşhaş yağıyla kavrulur
pişmişlere konulur