4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1134
Okunma
BAHAR VE BEN
Mis kokulu gelinlikler giymiş; pembe, beyaz,
Birbiri arkasından erik, badem, kayısı, kiraz.
Can suyu fışkırıyor topraktan damar damar
Dallara, yapraklara, tomurcuk ve çiçeklere.
Karanfilde baş döndürücü koku, gülde katmerli naz,
Yine coşkuyla karşılanmak üzere bahar tarafından,
Bir sonraki bahara, tohum tohum gebe yaz.
Oysa şimdi bende bir güz akşamı; sessiz, sakin.
Kararıyor gökyüzü, sönmek üzere ışıklar.
Tepemde yaydan çıkmış bir tutam pamuk, yumuşak,
Ve düşüyor dingin yüreğime yaprak yaprak
Sarı, turuncu, kahverengi kar.
Bilmem ki, bilemiyorum ki cananın son çağrısına
Daha kaç solukluk zaman var.
8 OCAK 2006
( Saat 10.00 – 12.00 arası. )
GÜNAY SARAÇ
Cevap Yaz