UĞUR BÖCEĞİ
Balkonuma oturmuş, sisli ufku izlerken,
“Ömürden yine bir gün akıp da gitti,” derken,
Batan kızıl güneşe hüzünle el sallarken,
Hoş geldin parmağıma minik uğur böceği.

Al bir kaftan giymişsin, üstünde beneklerin,
Sanki tülden yapılmış kınındaki pelerin,
Gelişin uğurudur umut bekleyenlerin,
Bana da uğur oldun güzel uğur böceği.

Nerdeydin şimdiye dek? Kaç dala konup kalktın?
Hangi bahçelerdeydin? Kaç çiçeği kokladın?
Parmağıma konunca ta yürekten mutlandım,
Sevinç kaynağım oldun güzel uğur böceği.

Uçup gitmeni inan inan asla istemem,
“Ömrün boyunca yalnız bende kal!” da diyemem,
Eğer yolun geçerse yine bir gün yöremden,
Hemen kon parmağıma böyle, uğur böceği.
2 Eylül 2004, perş.
( Saat 09.00 – 10. 00 arası )
GÜNAY SARAÇ