Ey sevgili bilirsin gönlüm de yerin başka
Bir kez müptelan oldum odur budur aymadım
Sen beni hep yok sayıp koşarken aşktan aşka
Bense senin yerine hiç kimseyi koymadım
Bana yar olmasan da bu sevdadan caymadım

Ben sevdanı gönlüme işlerken nakış nakış
Ateşinle kavruldum görmedim böyle yakış
Bırak bir gün yüzüme sımsıcacık bir bakış
Daha senin ağzından bir tatlı söz duymadım
Bana yar olmasan da bu sevdadan caymadım

Ben ki bunca şiir de seni yazıp övdüm de
Sensiz batan güneşe doğan güne sövdüm de
Ben seni el sürmeden gözlerimle sevdim de
Al koynuna sar diyen şu nefsime uymadım
Bana yar olmasan da bu sevdadan caymadım

Hangi seven kül döker sevdanın ocağına
Yalanlarla uyutup koydun gam kucağına
Sen beni bıraksan da cehennem sıcağına
Ben sana bir ah edip gençliğine kıymadım
Bana yar olmasan da bu sevdadan caymadım

Sen başımın belası uykularıma düşman
Ne zaman bulutlansam başlar gözümden taşman
Yine de bu sevgiden asla değilim pişman
Kıblegahımsın benim başka yöne kaymadım
Bana yar olmasan da bu sevdadan caymadım

Bir kez yüzüme gülsen bunca kahrım biterdi
Küçük bir umut bile avunmama yeterdi
Umursamaz o tavrın ölümden de beterdi
Ben sayende kaç defa öldüğümü saymadım
Bana yar olmasan da bu sevdadan caymadım

Mutlu Aydurmuş