yüregimde deli bir fırtına esiyor bugün leylİ
divane gönlüm kaybetti rotasını serseri oldu
şarkılar sustu hayalin ağlatıyor gözlerimi
364 gün daha geçti yoklugunun üzerinden cann
anılarınla avuttugum kalbim artık çok yoruldu

dün akşam sokagınıza yürüdüm gözlerimde yaşlarla
elimde resmin vardı digerinde ise beyaz bir mendil
ilk tanışmamızda seni seviyorum yazıp vermiştinya
rüyalarıma gelen melek yüzünü o gün tanımıştımya
şimdi alış diyorlar yokluguna ne kolay söylüyorlar

kapattım kendimi bugün odamın soguk duvarları arasına
tam beş yıl bitti seni kaybedeli bugün anlıyormusun
öyle bakma bana sözümü tutamıyorum yaşayamıyorum işte
sensiz bir yanım eksik kaldı tutunamıyorum hayata
umudumu hasretimi sevgimi seninle birlikte kaybettim ben

bir yılbaşı akşamıydı hayata gözlerini kapattıgın an
yemin etti yaralı yüregim hiç sevmedi birdaha kimseleri
hani hiç gitmeyecektin ne oldu o sözlerine yalanmıydı
avuçlarımı doldurdu sağnak sağnak yağan göz yaşlarım
duygularımın hırçın rüzgarı yarınlarımın anlamıydın sen

bu akşam mektuplarını çıkardım zarfından okudum satırları
seninle kurdugumuz sevdanın hesabını kader bana bıraktı
öylesine hüzün doldumki dudaklarım titredi konuşamadım
yumrukladım duvarları yinede susmadı gönlümün çıglıkları
dayanma gücü ver bana ALLAH’ım yada al bu kulunun canını

harabe gönlüm sevda çölünde serap görüyor her gece
matemini bile yaşatmıyorlar anlamıyorlarki yoklugunu
canıma can katan sevgini acımadan söküp aldılar benden
dalgaya kapılmış kırık bir sandal olmuş zavallı ömrüm
en güzel rüyalarım seninle başladı ve seninle bitti herşey


Erkan ŞEREMET