sen geldiğinde ben
her gece derinlerime düşler açıyorum
düşler ki karanlık rüyalarda
en mavilerle güler gözlerime
bilsen ölüm yokluğun diğer adı
sonsuz yolculukta






dilimi çözen iklimin ensesinde fena seviyorum
ne bahtiyar esiyor hayaline oturduğum bahçe
her dem güneşi deviren eskilere salarken kendimi
sır’lı rüzgar oluyorum gözlerinin nağmelerinde
kapanan perdelerde öldüğümü kim söylemiş nefesine
bu zifir bir uykunun ayıbı dallanan saatlere
haykır kendimi içindeki bene







arkada kalmış gizlerin büyüsünde fısıldıyor aynalar
yılları katık yapan çehre attığında dudaklarını tenime
tülleniyor sokaklar bin zahmetle ışığa
gıptayla seyrediyorum içimdeki zümrütü
her hamlen dokunuşların olsun yüreğime
ki;su üşürken uyut beni tebessümünde
sokaklarıma saksılarını ver
toprağım ellerin koksun





sen geldiğinde ben
mutluluğun resmini çiziyorum

en maviler gülüyor derinlerime





kurul üyeleri olmak üzere sayfamda şiirime konuk olan şiir dostlarına teşekkürlerimle
saygılar