karanlık geceler perde çekmiş aydınlık dünyama
umutlarım öksüz kaldı bu sonsuz aşk masalında
oyuncak gibi oynadın sen benim duygularımla
sende yanarsın bir gün sende ağlarsın unutma
gelirmiyim aklına ararmı beni gözlerin etrafında

dağları konuşturan rüzgar gibiydin bende
denizleri coşturan fırtınalı yağmurumdun be
bakışlarınla yüregimi kanatan sendin sevgili
hislerim darma duman param parça şimdi
söylesene affedermiyim affedebilirmiyim seni

sevgi dolu besteler yazmıştım senin adınla
şimdi cümle alem yas tutuyor benim sevdama
indirdim bugün duvardan resmini öyle masum baktıki
topraklar sarsa bedenimi ateşler dağlasa gözlerimi
inan birdaha anmam ismini söküp atarım yüregimden seni

yetim bir çocuk gibi yüz üstü bıraktın hayallerimi
diyar diyar gezdirdin göçmen kuşlar gibi gönlümü
umut çiçeklerim sararıp kurudu soldu bir günde
yaşama sevincimi kaybettim ben sana olan sevgimle
sarhoşmuyum yoksa delimi anlamıyorum bu garip halimi

anlımın yazgısı ateşlemi yazıldı neden degişmiyor kaderim
en büyük düşmanım duygularım şimdi seni sevdigi için
hiç susmuyor bendeki ızdırap dolu hasretin çıglık çıglığa
kelimeler anlamsız kaldı bu gece iymi kötümü bilemiyorum
bir sabır ver bir sabır ver ALLAHIM ben artık dayanamıyorum

zehir oluyor her anım durmuyor acımasız zaman
nereye baksam seni hatırlatıyor hayatın kareleri
duman çökmüş sokaklara yanlızlıgı oynuyor düşlerim
her akşam sessizliklere asılıyor mazideki geçmişim
çekilin gidin başımdan ben canımdan vazgeçmişim...

Erkan Sezgin