1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
984
Okunma
ardına düşen gölge değilim
çam ağaçları avlusunda ıslanmış yeni biriyim
sıkılgan zamanlara ait eski mesafeler çiğnenmiş olsa da
hatıralarımın sahibiyim
gülümseyen yaprak uzadıkça sevgiler
uzadıkça yeni sevgiler
çeke dursun aklın en ucundaki var oluşu
düşmek düşün bildiği karanlıklar değil mi
dinliyoruz esneyen yok oluşu
hissini hatırlıyorum dokunuşların
duygum kendi başına göğe çıkmıştı
öyle çok tutanı vardı ki gövdesini
aydan bakılınca her mevsim
masmavi dudaklarını öperdim
dağlanmış küller bulutunu oyacak rüzgar
arayanlar kendi hızlarını biliyor
iticiler ırmağının suyu saydam
uçtan uca mizansen kuşanıyor
bütün parçalarını kaybeden hissin kaynağı
o her şeye benzeyen bir şey
sevginin kutsal özü
sonsuzluğu dirilten nota.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz