Bir gün bağışlanmamışlara bağışlanacaksın kardeşim
O kadar yaralısın ki.
O, gözlerini kuyulara atan bir Çöllü
Sen kalbini medeniyetin çöplüğüne süren!

Bağışlanmayı talep etmek küfürdür
Kovulduğunu hatırla
Kovanı unut

Sakin ol
Eğil
Uzat başını...

Sana kim dedi git de insana bulaş diye
Sana kim dedi git de aşk’a bulaş...
Kavgaya bulaş...
Barışa bulaş...

Onu unut kardeşim
Ve hatırla bir yabancı olduğunu...

Hayreti, şaşkınlığı ve telaşı
Güvene, huzura ve aşka tercih ettin sen.
Kaybolmuşluğu klavuzluğa sattın!
Körlüğü verdin görmeyi aldın!
Bildin öğrendin kirlendin ve atıldın!

Onların o asil, o aziz, o kahraman, o merhamet, o acıyan beyazlarından ayrıl
Çok sevmişmiş!
Bırak!
Her şey sen gün’ah işleyene kadarmış, gör artık!
Yanılana kadarmış...
Sen onca iyiliği değil bir tane kötülüğü teraziye konulansın
Sen bir tane yanıldığın ile kapılardasın
Sen küfredilene kadar övülerek harcanansın

Alışma dedik
Kızma kimseye
Bizim sözümüz ağırdır hafif vaadlere ikna olma dedik.

Kardeşim
Ağır gelmesin sana sözlerim
Uyarmıştık seni
Onların dünyasına bulaşma diye

Sana ait olmayana uzattın ellerini.
Sana uzatılan bir eli tuttun, aldandın; oysa denediler seni!
Sevdin ve sevdirdin.
Ne yaptın sen kardeşim?

Hala adını veriyorsun soranlara.
"Ben" diye bahsediyorsun kendinden!
Oysa daha hiç karşılaşmadın onunla
Tanınıyorsun ama tanımıyorsun!

Şimdi git,
Hiç bir şey söyleme
Özür bile dileme
Rahatsız etme

Canını topla.
O bahsettiğimiz diyâr’a gel...
Kendin gibilere gel...
Gel ne ettiklerini gör kardeşim.

Gel...