Sezen çalar ruhun en derininden...

yeşil,

karar.

mavi,

özgürlük .

siyah ,

örtünmek.

ve ben ,

gri,

beklemek...


Nilgün marmara seslenir...!

Bir kaç kadeh rakı içtim yıldızların altında. Ankara’nın sessiz ayazından kattım suyuma. Sonra

Nilgün Marmara geldi aklıma ve yalnızlık şiirindeki o dizeleri.dağılıp toprağın suyun

ölümsüzlüğüne eklemlenecekler ve ben özgürleşeceğim.


çığlık bir gün yangını çıkaracak


ağlamak kayboluyor


gülümsemek yersiz

durmak biraz durmak

çiçekten yarattığım evler kerpti başımıza

iyisini beklemekten yorgunum

benzemekten duyulmuş acılar

iyisimi yarasın...

Burada daha ne kadar öleceğim..

haraca kestiğiniz bu yerde iyisimi yarasın...


hükümsüzdü,içimde kıyım ...

kırmızı yayılır

beyaz kaybolur

rengim kanı alt etmiş

yoğun kıvamlı tortu ...

aynayla bölünen uykuda

çömez bir rüyadır asıl

ve herkes anlamış rolü yapar hep ...

kendi iğnesinden haberi bile yoktur