Sizi bir kavonoza kilitlemiştim

nasıl çıktınız kapağını açıp

söndürdüğüm herşeyi tekrar yaktınız...

Herşey

olması gerektiği gibi

metrekarelerce ağladımda

ve seni aradığım anda

tam isabet eden bir ok oluklarıma

taşıyor çoşması gerektiği kadar...

bak ne çok gevezeyim söndür ışıkları...

sana uzanan yüreğimdir hisset onu...

hayal et... gökyüzü kanatlar bulut

öp...bizi...ört üstümüzü...sarılalım AŞK/LA...

hala saklı bir yerde o görmediklerin

senin dışında bir yerde

koptum kendimden

o bilmediklerin, içimdeki acılar...

gül hürdür dikenleriyle büyür

kendine batarak

tel örgüyle bağlasan çevresini

durmaz büyür ...

silmek için tahrip oluyordu birşeyler

rüyalarda sızlıyordun hep

sızıyordum diktiğim yerlerden

veremli beden gibiydi yeryüzü bazen

acıdan korkuyordum aşk acıdan...

soğuk gece

bir kış düşüncesi....