Zaman bir ağaç, dalında hayallerimi kuruttu
Hayat boşluğu tenhalarında çoktan beni unuttu
Annem bile küçükken salladı hep uyuttu
Şimdi riyakâr yılların ardından ağlıyorum

Ömür bir çiçek, yaprağında umutlarım yitti
O tükenmiş gençliğin aksakallısıyım şimdi
Dünya bir kumar, masasında dostlarım uçup gitti
Şimdi yıpranan duyguların ardından ağlıyorum

Gönül bir divane sanki kaybolan aşkların peşinde
Ruhum kanatlanıp gidiyor uçan kuşların izinde
Gözlerim seni arıyor yokluğun yangın içimde
Şimdi kaybettiğim mutluluğun ardından ağlıyorum

Aşkın, bir balık solungacında son nefeste saklı
Bu âşık Mecnun kulun hâlâ sendedir aklı
Oysa senin düşüncelerin benden oldukça farklı
Şimdi gereksiz üzüntülerin ardından ağlıyorum

Mazi bir eski şarkı, keman tellerinde ezilmiş
Hasretin hep önüme sıra dağlar gibi dizilmiş
Yıkılan gençliğimin çoktan idam hükmü verilmiş
Şimdi yaşadığım zindanların ardından ağlıyorum

Gözlerim, bir asker gibi şafaklara doğru yürüdü
Akan her bir damlada nefretim çığ gibi büyüdü
Bir zaman kalbime attığın kör düğümler de çözüldü
Şimdi ihtiyar gençliğimin ardından ağlıyorum

Umut, bir okyanusun derinliklerinde boğuldu
Gönlüm seni aramaktan artık çok yoruldu
Gözyaşlarımın içinde ne acılar son buldu
Şimdi yıkılan hayallerin ardından ağlıyorum