Ölüm kimsenin aklına gelmez
Oysa yakındır kovsan da gitmez
Düşünmek istemezsin, korkarsın, ürkersin
Bir boşluk alır seni yalnızlıktır o
Sen ve dar odalı fakir hanen
Dışarıda yağmur gök gürültüsü

Terliyorsun ama üşüyorsun
Kapın çalmıyor, kapını kimse açmıyor
Ve bir keman ağlıyor uzaklarda
Eskilerden olmalı, hatırlar gibisin
Makberi anımsatıyor sanki

Gözkapakların ağrıyor, dalıyorsun
Yalnız ölmek istemiyorsun
Dünya duymalı seni, bilmeli yani
Yaşlı ağacın dibinde oturmayı
Kırlarda dolaşmayı istiyorsun
Ve dostların
Onlarla aynı masayı paylaşmayı
Doya doya gülmeyi istiyorsun

Hele dur!
Annem babam yanımda olsun
Böyle ani olmamalı
Dualar edenim olmalı başucumda
Su verenim

Ve bir kavga hayatla
Sessizce ölmemeliyim
Dünyada bir yerim olmalı
Adım tarihe kazınmalı
Ve ardımda bir şeyler bırakmalıyım

Gurbette ölüm zor
Kabullenir mi beni her toprak,
Allah’ım neden ölüm bu kadar yakın iken
Dostlarım bana uzak

Ya o çok sevdiğim dilber ya sen
Sana ne demeliyim…