Ve adı ayrılık yazıldı sonunda ölümün
Karlı dağlara döndü bir anda ömrüm
Yumulu verdi o vakit iki gözüm dünyaya
Ve birçoğu yalandı hep yaşayıp gördüğümün

Dünya bir kafesti bedenim gardiyan
Ruhum bir mahkûmdu içinde müebbet olan
Ölüm geldi ve bir kapı açıldı ezelden ebede
Sallandı zemin, yandı vücut, yok oldu zaman

Ve bir karanlık, sessizliğin ötesinde bir sükût
Uğultular nöbet tutuyor yüzlerde ise acı bir telaş
Gözler zindan gibi, nereye dalmış öyle uzun uzun
Kalkıyor ömür treni, hayat raylarından yavaş yavaş

Ayrılık sinmiş ölüme, oysa o geriye dönüş biletim
Kurtuluş olmaydı adı, yıprandı bu beden dikenler üzerinde
Daha ne kadar dayanır ki bu can bu çırpınışlara
Kırılır kanadım kuş misali düşer her seferinde

Gün bu gündür çekil ey dost durma yolumda
İstesen de göremezsin, ecel mührü kazılı şu anlımda
Vakit geldi artık vadesi doldu ömrümün, bu son veda
Ağla ey sevgili, bir Mecnun daha gidiyor bak elveda