gözlerimdeki renkler karmakarışık
mavinin tonu hep bir açık
bedenime biçtiğim elbise dar
çizgileri uçuk kaçık
bir kibrit kutusu kadar dünyam
haykırışlarım yaşadığım acıların tezahürüdür
yaptığım kaleler birbir devriliyor
bazen soruyorum kendime
ne zaman çıkacaksın sırlar dünyasından
elimde ki değnekle değişecek mi herşey
hani bir yağmur sonrası
gökkuşağı göründüğünde geçecektik altından
bir dilek tutacaktık renk cümbüşü içinden
hayallerimiz ertelenmesin gerçekleşsin diye
beklediğimiz yağmurlar yağmadı bir türlü
ayrılık rüzgarı dağıttı umutlarımı
bir damla gözyaşımda bin hüzün var
sıradan değildir benim ağlamalarım
haykıramadım yıllarca attım içime
isyan patlamasıdır bak yaşadıklarım
gel kurtar beni dipsiz kuyulardan
bitsin bu deli nöbet
neden düştük bu hallere biz
sensiz yüreğim rotasız hüzün gemisi
yelkenlerim kemiğe dayanan bir bıçak
gözlerimde veda güneşi asılmış yüzün
hissediyorum yine bir şeyler olacak
yüreğimin hasretinle vedalaştığı andır şimdi
gecenin şavkıdır yalnızlık
çaresizliğim kıyama durmuş sanki
her yer sessiz ve karanlık
şarkılardan çıkıp gözbebeğimde kaldın ...


Refik
24 . 11 . 2014
İstanbul