Artık konuşmuyorsun
unutmuş gibisin unutulmuşta
ayna incitiyor gibi

ve beyaz taşıyor saçlarından

eski halin bir yerde tatilde sanki
evdeki sen değilsin
yaşamsızım
neden herşey yıpranmak zorunda en sonunda

yok kendimede yararım
intihara bulanmışım
ihtarsız gelen ölüm sanki

şu an
şu an yıkamak isterdim
eskiye dönmek
ve tekrar yazmak baştan
kim olduğumuzu nasıl olacağımızı
aramızdaki çit kırıldı

şimdi aynıyız baba
beni dinlemekten başka çaren de kalmadı...
içerlerde kırılırdı ya hani
düşünmeden birşey
şimdi şimdi insafsız senin koynunda

sarılmış boynuna
sarılmış kollarına
sarılmıştım
sen yoktun baba o zamanlar

şimdi yine yoksun farklı olsada
dünyadan uzak
sallanıyorsun yıkılmaya...

Benim küçük korku dükkanım
satıyorum gene şüpheyi
ve içerde satın alınmış acı sermayesi...

bir taşa yüklüyorum tüm hıncı

benim yüreğimden boşalan düşlerim
ağzı kesilmiş gülümsememde kaybolan düşlerim...