0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1565
Okunma
bir öfke kadar naif
ve özlem, acının bir ferdi.
bu şiir bilmediğim bir dergâhın
nakış tutmamış tarafından ifşa ediyorum gün yüzüne!
tutunmamak için
çarşaf altında tutulan onca eldiven
kelimelerimi unutmuş çocukluğumdan arta kalan
işçi kurumundan ödünç alıyorum sevgimi
kaç doz aldıysam ihtiyaç geri
yola bırakıyorum sana gelen
bütün umutları
sana geliyorum
gelirken bir beyaz kâğıttan
yapılmış gemileri maviye sunuyorum
görülen
yahut görülmeye yüz tutan yüzülme
sana geldim bir gece ansızın
bunu yazarken avucumda söndürdüğüm
sigara izmaritini
sevgine bağışlıyorum.
5.0
100% (1)
