Bazen bir yüze muhtaç bir şekilde yaşamak zorunda kalır insan ..
O yüzü görmüyor diye hep bir eksiklik duyar vücudunda ..
Her gününü bir parçasından yoksun geçirir ..
Aşka dair, sevdaya dair tüm yaşantıları o yoksunlukta bırakmıştır ..
Kalp denilen organ bedende ölü bir şekilde atıyordur artık ..
O organın insanı hayatta tutmaktan başka görevi kalmamıştır ..
Sevmeyi unutmuş ve aşktan yanıkları oluşmuş bir et parçasıdır o organ ..
Her atışında sen diye haykıran ve sesini duyuramayan o kalp varya ..
Şimdilerde her atışında yakıyor bu bitmiş, tükenmiş bedeni ..
Tüm sevgisi elinden alınmış bir et yığını şimdilerde bedenim ..
Dokunsan ölecek bir hâlde yaşıyorum öylece ..
Varlığına biraz aç fazlasıyla muhtaç bir yürek taşıyorum ..
Sensizliğin beni yakıp bitirdiği noktada küllerimden sen diye yeniden doğuyorum ..
En başından yine büyütüyorum seni ve yine yok ediyorum bu aciz bedeni ...