atarax kavramıyla yırtılan bir peçetede ki kargaşa
ruhun daralan kısmından boşalan yavru pıtırcıkları
yemişin on yedincisinde havuza atlayan çocuklar
ruhunu patates gibi yumuşak meziyetlere kulak asan
adamlar için yaşamak, bir çorabın yırtık ağızdan fırlaması gibi

çömelen ve bağdaş kurmaya çalışan Enamor!
kulaç atmaya çalışıyor şu hayatında gölgesinde
matrak geçen çocuklar kadar asidir ruhunun geniş çerçevesinde
saçmalık üstüne sıçan kuşlar vardır diyor gölge
bir kuşun kanadından vurmak mümkün müdür Enamor!

mumun yandığı derecenin odanın derecesinden kısık
numaratik bir sıra gibi dizilen kibrit çöpleri
yaşamda alışıla gelmiş bir karamsarlığı çöpe atmak üzere
ve aniden balatası kopmuş bir tır’ın birden şarapnele fırlaması
gibi yeryüzünün en meşhur yerindeyiz, yaşamda.

isme göre yaşam felsefesi eşliğinde, bir gariplik
mendel’in çıkardığı kanun kadar çıkmazlık içinde olan, ben
bir umudun peşinden koşuyor adım adım
ve tutulacak bir el eşliğinde yaşama kulaç atıyorum
yüzme bilmediğim halde, yaşamayı bilmediğinde halde

özgür baş gibi pullanan nevresim örtüleri
bu şiiri yazarken akan kanın yolculuğu
gerçek duyguları bastırmak niyetinde olmayan, ben
yeninden sarılıyorum kitaplara, kitaplarına
kokluyorum umudumu kokluyorum yaşama umut veren rengimi

ben bir asterix ya da bir oburix kadar değilim
mevsime göre ayak uydurmakta üstüme yoktur
yeni bir mevsimde çiçek açan çiçekler gibi
sevgimi göstermek niyetindeyim şairlere
şairlerin bulaştığı o çerçeveli şiirlere.