hayata yakın veya uzak değil bu telaş
çünkü sınırlarınıza düşen damlalar,
harcadığınız çocukların birer uzantısı..


öyle kolay değil
umarsız sözcüklerle avlamaya kalktığınız şiirden
geçip gitmek..!
eninde sonunda; her aralık, eylül tortusu bırakır geçmişe
ki haziran daima kararlıdır isyan sözcüğünde..


mesela
şafak vakti tekmelediğiniz kapılardan,
medet uman aklınız, aslen acizliğin simgesidir
şu kirli sofralarınızda
ne müberra yalvarır harflerinize
ne de dilan küçülür gölgenizde
çünkü sayfalar sadece sola açılır
çünkü sol içli bir umuttur, anlamak yetinizi çoğaltır
o vakit hiçbir meselaya sığmaz
nafile koşturduğunuz atlar ve silahlar


çok kere söyledik oysa.. dinlemediniz..
aşk; hesapsız, yalansız ve kaygısızdır
ki gölgesi düştükçe büyür yürek, bir çocukluktan bin şafağa...


yine mi basmadı aklınız..
o halde boşaltın tüm mermilerinizi insanlığa
ve kusun içinizde ne kadar öfke varsa..
çünkü size tanınacak olan son şans,
çocuğunun kemik parçalarını kucaklayan bir anneyi
tanrı"nızla konuşturmak olacaktır..!

....

eyy ilahi aşk
geldiysen yedi kere vur şerefsizliğin kafasına..