bazen genç bir kederdir şiir,
başında esen kavak yellerine aldırmaksızın
dizlerini çeker göğsüne ve bekler..



boğazım yanarken yedi yoldaşıma
ayışığına döndü nemli gözlerim
kucakladığım her çınar
basiretini yitirmiş yollara ağladı
bense kuruyan yapraklarıyla avuttum kendimi
bilirsin sevdiğim,
her çınar biraz turuncudur
tam da bu vakit
dirilişe yakın bir düş,
umulmadık an"da hayattan koparılmış bir gökyüzü
ve dumanı söndürülmüş kitaplar
yeniden alevlendirdi kederimi
ki ne zaman yedi güvercin görsem
kanatlanır onbeşinci sokaktan sevdanın rengi

....

biliyor musun..

efraim henüz mektubunu yazamadan
büyük bir sarsıntıyla düşmüş kapı numarası
ve efraim"in, çok sevdiği reyhan"a kapanmış gözleri

....

her satırında
karanlığın yeniyetme yüzüne ayaklandı öfkem
damarlarımda hürcan, avuçlarımda hüsran
geciktiğim her istasyondan
biraz daha içime gömüldü zaman
çünkü devrim masumdur aslında
kalemin kırıldığı her an



işte sevdiğim, seninle yürümek;
her adımda derin bir tempo aşılar yüreğime
ki bu yüzden
yağmur gibi bereketlidir gülüşün

..ve soluğun bu kez yedi umut güncemde..



-yedi karanlık yedi nefreti doğursa da yıldızlar daima daha kalabalıktır.-