Kimsesizliğin bakışlarına vurmuş
Kan kırmızısı gözlerinde dokundum sana
Bu gece İçinden kaçmak istediğin bütün acılar
Yağmur misali doldururken yüreğini
Gözlerim sana ağladı Çocuk!...

Tutunacak bir dal arayan
Yüregi zeytin dalına tutunmuş
Acı özlem kokan yaprak misali titreyen çocuk
Zeytin karası o nemli gözlerinde
Kaç bilinmedik suretlerde
Kaç bilinmedik adreslerde arandı
Kimliksiz bakılan yüzüne...


Söylediğim her cümlede...
Yazdıgım her gecem’de sen d’üşüyorsun
Yorgun yüreğime
Yazdığım her kelimeye seni diziyorum
Dizdiğim her cümleyi sana yakıyorum
Yaktıgım her sayfadan d’üşüyorsun
Sen diye başladığım her şiir’imde
Harflerim boğum boğum toprağa boğuluyor


Şimdi bir akşam üstü demleniyorum sana
Kahve kaşıklarıyla
Kesik uçlu bir ezgiye baş yaslamış
Çıkarıyorum ömrümün tutarını birer birer




...Ve Sen kumral çocuk!
Penceresi açık olan yortu günlerimde
Hasretle seyrettiğim
Ne hissettiriyor sana bu yalnızlık
Kimsesiz olmak, şehrin kalabalıklarında
Yapa yanlız, tanınmaz olmak
Sürekli kahır olmak



Aglıyor dudagımdan dökülen sen harflerim
Adını koyamadığım masumluguna
Gel ki masum çocuk,
Beni varlıgınla karanlığın girdabında ’Yok’ olmaktan kurtar
Kurtarki aydınlansın sen dolu sayfalarım

’Sen’gözleri yagmur yüklü Esmer Çocuk....
Sakın korkma sana uzanan bu elden
Sana söz veriyorum her gün sımsıcak güneş kokacak
Işıldayan saçlarında


Şimdi, Gel Ne olursun gel
Allah aşkına gel
Tek yoldaşım
Acılarınla gel...
Yüreğimde yanan alevsiz acım
Yürek sızım
Gel, bütün düşmanlığınla gel
Yeterki gel
Geri gel
Bana benimle gel
Ne olursun
...

Meltem KINIC & Mahmut ÖZTÜRK