--Bir Sabah Ezanıyla Beraber Başladı Yorgun Yüreğimin Sancıları…
Bu Kaçıncı Gece’mde Sen Diyerek Alev Alev Yandığım…
Bu kaçıncı şiirim de Damla Damla, Sana Döküldüğüm
Bu Kaçıncı Kalem dir Kırdığım Senli Sayfaların üzerine
Gidişinde….
Yarım Kaldı sevdaya Dillenen Türkülerimiz
Şimdi, Harf Harf Yanarken Sana
Yarım KaLan Anılara Sarılıyorum… Yüreğimin Suskunluğuyla

--Sana yazılan her mısram Ayrı Aglıyor şimdi
Sana olan hasretime mi Sızlansam….
Yoksa Yokluğunla Geçen Gece’yemi Gömülsem
Harabeye Dönmüş Bir Şehrin, Yığıntısı Gibiyim Şimdi
…Ve Sensiz Noktası Konmamış Bir Şarkının Anlamsız bestesiyim
Oysa, tutunacağım tek Dal…
Sığınacağım Tek Limandın Sen

Ey..Kadın!...

Yüregimde, Sana Dökülücek Binlerce Harf Büyüttürken
Yarım KaLan Türkümüze Sesleneceğim, Seni Bana Getirsin Diye
Müptelası Olduğum ‘Gözlerinde’ Olmak Varken…
Kendinde Kaybettiğin Beni, Şehrin’in Issız Sokaklarına Sor!...
Esen Yelle Sor
sen...
ben..
Yani... biz...
İnsanlığın Takvim yapraklarına aykırı zamanlarda
Yaşadık Bizi

Şimdi, Sensizliğin en vurgun ve hüsran saatlerindeyim
Yalnızlık çökerken Bedenime...
içimde masmavi olan Bir ’KADIN’ın resmini cizerken
Hesapsızca Kayboluyorum kıyısı olmayan Bu Aşkın Derinliklerinde...
Sen Yoksun Aslında !...
Ama, Ben Seni Her An
Yüreğimde Tırmalarcasına Yaşıyorum.
Dilimin Dönebildiğince Yazıyorum
Kader’imizin Kulaklarına


Bu Kaçınci şiir’de Beni Dar Ağacına Götürdüğün?


...Ve Şimdi Gidiyorum
Say ki;
Biz Duyulmamış Bir Efsaneyiz
Say ki;
Zulamda Sır Gibi Sakladığım...Biz-i
Say ki;
Bir Ölüm Boylu Boyuna uzandı Mezara....

Mahmut Öztürk