Ben;
Sevda’nın ülkesinde duygunun yoksul adamı
Ve sen,sevdamın şöhretli kadını
Ben bir asır sana muhtaç
Sana yorgun
Sana hasret


Çekip Gittiğin gunden beri
Esel yel misali savrulup gidiyor ömrüm
Yokluğun ise hançer misali saplanıyor
Kabuk tutmayan yaralarıma
Ne zaman kalemi alsam ellerime
Düşüyorum
Sonu olmayan bir sayfanın İçine

Bu kaçıncı gecedir uykuyu haram edip
Ve düşünüyorum
BöyLemi olacaktı bumuydu mutluluk dedikleri?
Mutluluk mu? neyime gerek Ki
Şimdi
Kum saatini kurdum yaLnızlığına
Ve ellerimle Doldurup Boşaltıyorum
Sana kavuşamayan şiirlerimin haline


Hadi şimdi
Biraz daha sustur içimdeki
Şiirlerimin görkemli melodisini
Sustur!
Ne olursun sustur!
Ve
At sonu olmayan bir kuyuya


Varsın sönsün bir bir harflerim
Varsın ben öleyim bitmeyen masalımın sen hallerine
Varsın bir çay misali demleniyim
Buram buram sen kokan yakamoza


Mahmut Öztürk

15/01/2014