acılarını topluyorum uykudaki bir ülkenin...



gece
bütün düşleri ardına kadar açmış
buz gibi ayaz
ve sırılsıklam bir yağmur
caddenin çevresinde gökdelenler
ve camekanlarında boğulan hayatların gölgeleri
gece
sakin gözleriyle bakıyor bana
yanımda dostlarım gecekondular
ve bir çingenenin o adam ellerinden dökülüyor keman
susuyoruz farkında olmadan
telaşsız ağır ağır adımlıyoruz zamanı
gece
elinde yıldızlar
aydınlatıyor ruhumuzu
ıslak yağmur
ve damların ıssızlığında yalnızlıkta kediler
bir tren sesi ardında kağıttan gemiler
gözümüze giren damlaların arkasında çelik yığını
ve tek tük sarhoş otomobiller.........

gece
aşkları bölüştürüyor yüreğimize
başları dik gülümseyen gecekondular
bir bir aşık oluyor hayata
sımsıkı bir eflatun yorgunluk içimizde
durgun acılar
ve kıpırtısız bakıyor karanlık içinde gökdelenler.....

birazdan sabah olacak
ve caddenin hürriyetini kaplayacak gökdelenlerin gölgeleri
asık suratlarından yeşil kağıt parçaları doğacak
ve kasalara hesapsızca dolacak
ağır bir yenilgiyle şehir
yine susacak ve gözlerini kapatacak utancından
birazdan sabah olacak
ve dostlarım gecekondulardan
hayata düşecek çocuklar
ardından işçiler yarı tütünün uykusuzluğunda vuracaklar kazmaları
ve dostlarım gecekondular
yüreklerinin acısıyla bakacaklar kadınlara
lastik ayakkabıların
ve rutubet kanamalı duvarların
içine gömülecek kışın berbat öksürükleri
birazdan sabah olacak
gerçeğin alnından akacak ağıt yüzlü resimler
ve gözlerimin ülkesinde kapanacak perde............