‘‘Tene tene değdi artık’’ dedi,
Aşk tanrısı
İkimiz için.

İşte böyle başlamıştı
Aşkın damarlarımızdaki gezisi:

Önce elin elime
Sonra kalbin kalbime
Kapılmıştı,
Öyle başımızda esen
Bir kavak yeline
Aldırmadan…

Seneler kum olmuş
Akıyorken
Takvimlerin kaldırımlarında
Öyle damla damla;

Bir asi gerçeğin
Yüzümüze yansıyan uğultusunda:
Başka dudakların dilinden dökülecek,
Hecelere ve harflere bakmadan
Seviyorum seni
Yazları bekleyen bir çocuk gibi…

Şimdi,
Bir gülüşünle birlikte
Uçup gidiyorken
Kalbimdeki tüm güvercinler!
Aşkının bakışınla donanmış,
Caddelerinden
Varlığınla kutsanmış güzelliğinin
Eşsizliğine doğru;

Aşk tanrısı demişti bir kere
Hatta yolunu yoluma
Düşürmüştü sessizce:
Ben seni
Sen de beni sevecektin hep.

Ve saçlarımıza düşen
Hüzün rengi aklara inat!
Yaşayacağız!
Çocuk masumiyetindeki
Sevdamızı:
Bir gün gelip de
Avuçlarında vereceğim son nefesimi,
Düşünmeden…

Aşk tanrısıydı işte,
Seni bana
Beni de sana
Bir ömürlük değil
İlelebet mühürleyen…

YAZAN: ŞİİR İŞÇİSİ