0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
749
Okunma
Bak yine gidiyor bir sonbahar:
Eteklerinde taşıdığı onca
Ölü hayallerle birlikte
Takvimlerin dehlizlerine…
Ama yine ben kalıyorum bir başıma
Mahşeri ayazların ortasında
Ve de tek tek unutuluyorum!
Çalınmış iklimlerimle birlikte
Feri zayi sevgilere…
Hasretler çalıyor,
Örümcek gibi kör zihnimi ören,
Yoğun bakım mutluluklarımda
Issızlığımın çanlarını,
Düşlerimin vasat hülyalarına…
Ben ise tenimin toprağından
Umutlarımı acımasızca koparan,
Kızıl ufukların kara günleriyle bir,
Kuraklaşıyorum!
Gündüzlerimi hasatvari korkulara feda ederek:
Kaypak ölümün,
Mevsim normalleri üzerindeki cehennemini,
Deli gömleği gibi bedenime giyerek
Dilimin ucundaki elemlere…
şiir işçisi...
