Bir adı yok acının,
Bir sözü yok göz yaşının,
Bir ruhu yok sessizliğin...

Bir kuytu dilsizlikte,
Ruhları delip geçen
Bir haykırışın avuntusuydu
Hayat...
Sonu olmayan bir kapıyı
Açmak gibiydi
Gördüklerimiz...
Ve her gördüğümüz başka
Bir hayatın alıntısıydı.

Kabından taşan sular misali,
Taşıyordu sözler.
Bir sessizliğin içinde
Karışıyordu her umut
Ürkek çığlıklara...

Git git bitmiyordu hayat,
Her acı bir yola,
Her keder bir umutsuzluğa
Çıkıyorken hayatın hududlarında,
Açıyordu yürekler
Gözlerinde bir karanfili...

Pişmanlık yoktu bu gece,
Bir yokluğun oynadığı perişanlık vardı
Sessiz gecenin,
Dilsiz sahnesinde...

Sessiz bir gecenin koynunda
Günahın kandırdığı duygular,
Bir gözyaşının aldatışında
Hayatın uzun cümlelerinde,
Bir bir düşürdüler
Özneleri, yüklemleri...
Bir bir yitirdi adı olmayan hayatlar,
Kapıldıkları bir hayal de
Kolsuz bir suskunlukta,
Acının kürek çektiği,
Plastikten bozma hayallerini...

Kendi elleriyle kaybettiği
Bir gerçeğe ağlayan hayatlar,
Ağaçların dallarında
Unutulan bir umut misali
Bir sonbahar rüzgarının soluğunda,
Göklerin ağladığı bir hasrette,
Bir radyonun kısık sesinde,
Azrailin gözlere düşürdüğü bir izde,
Unuttular arkalarında
Bir ölünün satırlara döktüğü
Mutluluğu....