Denizin enginlerinden,
Yavaşça yükseliyor!
Yetim bir umut.

Tenhalığı kendine arkadaş edinmiş,
Bir düş!
Öylece adımlıyor,
Yarınların kaldırımlarını.

Derken bir çocuk,
Minik gölgesinin
Daha da minik gerçekleriyle birlikte
Şen şakrak dolaşıyor!
Bir şarkının mavi vadilerindeki
Pamuksu beyazlıklarda.

Ve şehirleri ikiye bölen,
İri kıyım doğranmış yollarda
Kimsenin haberi olmadan
Gelip geçiyor!
Onca araba ve içindeki onca soluk,
Belirsiz rotalara.

Ama tükenen aydınlıklar,
Boğazına geçen derbeder dakikalarıyla birlikte
Yitiyorken sessizce!
İdam fermanını yazan
Geceyle göz göze gelerek;

Ufkun göğsünde:
Tek tek ilerliyor,
Kanatlarında bir dünya taşıyan,
Göçebe hayallerin kuşları!

Ve de
Burada, bir bankın sökük yamaçlarında
Bir başına oturuyorken
Aniden duruyor!
Akrep ile yelkovanı uyuya kalmış,
Halsiz zaman:
Bir sabahı daha, bir gündoğumunu daha
Gözbebekleri şişmiş takvimlerimde görüyorken.

BARIŞ ÜNLÜ