Vuruldum
Vurgundum
Tam sol göğsümde mayın patladı
Amonyak kokulu koridorda
Masum ve suskundu bekleyişler...



Cerrahların elinde buz gibi neşterler
Çırılçıplaksın sana sarıldığım gibi
Soğuktur bilirim o odalar
Ah bir tutabilseydim elini dağlar da delerdim…




Eridim tutuşurken
Kıvrandı dönüp dolandığım odalar
Şimdi iyileşsen şiir aşkına birden
Ya da kokun ses olsa bana…



Eter kokusu ölüm nefesine
Dokunmasa uykularına
Sen ilkin bahar gibi yanaşsan yanıma
Sevişmeksizin değsem parmak uçlarına
Bir hastanenin önünde uçurtsak düşlerimizi…



Raminden doğsa güneş
Penceremden batsa ay
Çocuklarımız olsa her kayan yıldızda
Yetim gibi sarıp geceyi
Hep gömülsem senle karanlığa…























“sele döndüm bir setim sensizlik … suskunluğum köpük köpük …şelale sesindir.. keşke olsa ruhum derinden bir nehir… sana çook şey diyeceğim…”