uçurum ellerimde
aklıma sarp yamaçların gelir birdenbire
uçurumu gökyüzüne kaldırırım, dağlar olur.
dağlarımda kekik kokar, menekşeler açar
dilimde düşülecek hasretten korku, akar ha babam akar.
eğer öleceksem şimdi derim, dağlar gibi ölmeliyim
doğmadan üzerime bir başka bahar ….

bir yudum su gibiydi dudaklarım, güneş yanığı

kırlangıç kuşu uçar içerimde
mevsim eylüldür, göç yollarımda kılavuzdur
bir kaçağın tuttuğu aynadan güneş düşer kanadına
nasıl aydınlık olur anlatamam, anlatmaya çalışsam da
şimdi bütün kapılarının tutulma zamanıdır yüreğimin
beynimde kan deposu, giriş çıkış yasaklanmış
artık hiç yararı olmaz ki düşündüklerimin …

namlunun içinde son mermi, bir ileri bir geri

gece vurur gecelerimin içine
kırlangıç, kanadını son kez çırparken yüreğimde
geceyi gökyüzünden koparsam, günü yakalayamadan.
boşluklarımda susuverse karanlıklar, çığlıksız.
olmuyor desem çıkarsam başımı dışarı, yuvarlanıp düşeceğim
uçurumun tam dibinde ve ellerinden en uzak
kendi halimde ve anlatılmamış bir ölüm gibi öleceğim …

isyan beynimden taşmış, yollarım yaprak denizi

ve sen, düşlerimde
inat mahmuzu sürer gibi atını dört nala üzerime
bu mağaranın yazılmamış duvarlarında okunmamış çizgiler
yarının tarihine boş satırlar olup düşmesinler
şimdi yanmakta son çobanın ateşi en derin vadilerde
körebesi soyunmalar gibi bir kavalın nefesinde,
dinle bak, ilk yaprakların sesi bu sevişirken sabah esintisiyle …

fırtınalar bile bilmiyor ki şimdi nerede saklanıyorum

CEVAT ÇEŞTEPE