ve iltica başlar el ayak çekildiğinde kimsesizliğe......



aşklar artık yasal değildir
matemde iki kişilik
resmi bir intihar girişimidir.............


istediğim kadar kırıldım bahanesiz
parçalanmış düşler peşime dolandı
ben saklanarak ağır yaraladım aşkları
düştüm bir kış uykusunda
üzerime bulaşan acıyla karışık çamurun
izlerinde ağırladım geceyi
ama hep tek başıma tükettim hayatı yazık....!


az önce susuyordu gözleri ferfecir bulutlar
ben kaldırımda yatsının ezanında adımlarken şehri
birden fısıldadı suskun griler
bense eflatun bir konuşmanın yalnızlığında açıyordum geceyi
çekilin yüreğimde mevsim büyüklüğünde bir acı taşıyorum
ve kavgacı ruh halime dokunmayın
henüz kapanmadı kentin gözleri unutmayın...........!

şu dar ağacından yakamozlar yapan çocuklar nerede
henüz planlı bir gelecek yokken resmi evrak safsataların/da
çocukların gözlerinden doğacak iklimler nerede
acıların arkalı önlü fotokopisinde
bürokratik kimlikler havalanıyor hava sahası yolsuzluk kokan yasalarda
artık sus konuşma denilen çocukluk kavgaları ağır tahribat altında
uzun tırnaklı bir rahmet yağar belki
ve ıslanan mevzular çarpışarak düşer bir gecenin en kırsal yerine.......

beni utandırma hey inatçı aşk
kandırma birde yarına inançlı yüreğimi
onca kadavra ruhların acısını bana sığdırma
yakma düşlerimin mektup ucu sularını
ağlatma her aklıma geldiğinde çocukluğumu
beni utandırma hey canımın dört mevsimi aşk
yıllandırma arka cebimde duran şiirlerimi
birazda uğruna sevilecek bir umut bağışla bana
ve ayrılıkların ertesinde yeni bir yüzyıl gibi uğurla beni sevgiliye........