1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
940
Okunma
Kayboluyor umutlarım her geçen gün
Geçmiş hergün biraz daha dolanıyor ayaklarıma
Hayat hergün biraz daha yük yüklüyor omuzlarıma
Farkettim de artık hiçbir değişiklik yok hayatımda
Uyanıyorum,uyandırıyorum acılarımı sabahlara
Sonra bahçeye çıkıyorum,bakıyorum ki
hep aynı solmuş manzara
Gökyüzüne çeviriyorum başımı hergün mavi görünmesi umuduyla
Sonra yine aynı karanlık,yine aynı siyah güneş
Ve azalsın diye umup bir defter tutuyorum acılarıma
Sonra bakıyorum ki gün geçtikçe kabarıyor defterimdeki kayıplar
Varolan gücümde yitiyor arttıkça kayıplarımın sayısı
Sonra bıkıyorum hayattan
Hayat bıktırıyor artık...
Ve bir karar alıyorum,bırakıyorum umut etmeyi
Sanırım böyle daha az sızlıyor yaralarım...
Cevap Yaz