“-hadin gari va

gün ö(ğ)len oldu valla

etişdiremecez hinci..”

..

“-bizim o(ğ)lan bi-zahmet sen sıradan hö(y)le

yönet-yönet sö(y)le

ben de kime ne edil(e)ceğse veren,

bizim gız;

sen de ağan ne der, bende ne verisem

yazdıklarını okuya innele de yüzünguyu gapayı gapayvı

öyle oldumuydu okucular dağıdırkana sırada geder”

“-bizim o(ğ)lan sen ne dersen, sıradan atmadan gedelim”

“-ya-a

ya-a

gelleba bi za(h)met sen dikivi(r)

ben veren hemi veren,

hemi de hısımı akrabayı tanıyalag olayın

neye derseniz,

böyük var, güççük var dedikleyin

hisim mar akraba var

ahdım mar,

va(a)dim mar

keşikler var



aman gözünüzü seven ga(y)ri

i(l)k diba el öğüne çıkıyoz

ben eli bek sınadım, do(ğ)ruyu ahretde mi sö(y)lecez

el de beni sınar..

ismi ilazım de(ğil)e de abamın biri

ötekinnere ipekli etti de bana pazen

bek gücüme getdi Allah var,

emme ben altın dakdım gü(ve)y(i)eye

ben hiş birini sıradan gomacan

donuz gibi bilip durun etirafda bissürü eğsik yazıcı var

valla tefe gorlar da türkü ça(ğı)rıllar..

..

“el elin eşşe(ği)ni türkü ça(ğı)ralak ararımış”

siz, siz olun,

sakın öyle etmen,

beni el yerine goman

i(e)mi gadın agam, bizimo(ğ)lan

imi gadınım,

imi gadın gardaşım

elini-aya(ğı)nı öpen gadın gellabam

südünüze havale gari

siz benim elim[1] de(ğil)siniz

vallaha biribirimiziz

bakın bö(y)le bi ğünde

özgardaşlarımı de(ğ)el dee sizi ça(ğı)rdım..



neyye..

haralda var bi bildiğimiz

neye biliyon mu?

bizim o(ğ)lanın yazısı bek eyidir!

valla bi oku geldi miydimi

taha görürüne ğörmez

“hıh” derin bizim o(ğ)lanın yazısı

evel eveden ahdım (v)mardır

“okuyu bizim o(ğ)lana yazdıracan” deye

neyidi o

“mazişgül”

Allah eyinniğinizi versin,

nerden bulun bu lafları

donuz gibisin valla bizimo(ğ)lan



Allah var sen de dıkgatlısındır bizimgız

gellebam da

bakın görün ga(y)ri,

ele ğüne erezil etmen beni,

geriden gelen dört düğünümüz daa var,

birini küsdürmeyelim

ha ben de tanıyalak olurun

da!

ne demişler “işi ehline dutdur

gözün arkada gamlasın”

..

“-bizin ki anlamaz valla

len!.. minevsiz

ged sen öte yanına..

ayağ altında evzinip durma

gudümsüz

eliyin hamırıynan..

get öte yanına, ahırı hayadı süpür

işine gaydına bak sen,

senin garışdığın işden hayır gelmez zati

bunun kesdiği horaz yenmez valla

hinci burnunu sokcan ileri ğeri

aklıyın almadığı işe garışma

biz! evelallah bizimo(ğ)lanına hallederiz,

alt tarafı bi “oku” deği(l) mi bunun

gızın tefterinin ortasından

üş kıyat çıkaralım da belelim sındıynan

…

me(h)! bizim o(ğ)lan, ver endeğini

sen kendin elininen yazı-yazivi

Hatma abam da benim merdiğime dikivisin bi(r)”

…









“-Iramazaann

herkeşlere bir bir annat imi ğülüm

cumayderneğinden bayrak gakcak(ğı)mış” deye deyvin

herkeşin okusunu illem eline verin

aklı başında olan var olmayan var

kimin musafiri varısa da

hemi kıyadına yazalım

hemi de de(yi)de(yi)virin gari

okuması olan vaar olmayan var..

habarımız yoğudu olmasın



“-hadin Mismillah

Hacımemedo(ğu)llardan başlayalım

gerçi ne İrbem Emmi geli düğüne

ne Döndü ebe,

eller gibi, emme

bi peşgir yazalım

musafir de almazlar

gonşu bulunmuş işde

olmadık biri ğelise veriz gene de



Hacımemed de yeni ayrıldı bobasından

emme el sırsından gomayalım

ne de olsa akraba Azime

ona da basma verelim

emme perde eder, emme bohça

bi ilece yarasın hiş değilise

altına yazıvırın

geli(r)se Aşşa Ğaşaradan Teke Boladı musafiri



yazdın mı gardaşım,

ilişdir aba,

ters gapan,

ters çevirdik mi

dağıdırkana yönedine geli(r) bizim o(ğ)lan”

oku da(ğı)tcaklara da yazık,

o soka(ğı) sen mi da(ğı)tcan

..

Iramazanı da düşünmeğ ilazım ıccık..”

..



“-geş onnardan, Mırı Şabannara

Macargızı akrabamız sayılı

onnara da peşgir

Kösememedlere de

ya-a, ya-a durun bi

Goyun Gızına yazma

Meme’ynen İbirem de ayrı haralda”,

“-öyleye Mırı Şabanın Esme’de akrabanız

Sülemen bobasının yanında da

ayrı olmasalar da onnara da peşgir goyalım bizim o(ğ)lan

…

ikiğün sonura goyun gatarız..

Yokar Gaşaradan gelen olu

Tokmacıkdan gelen olu musafir veriz

öyleye Boncukgöz’e fisdannıg[2] basma goyalım

..

Angarallara peşgir, Hatmacık tef çalar”

“-Laylon Fatma tef çalar mı gı!”

“-ele-le ne den[3] sen,..

üsdelik ötürü-öttürü,

bi henk eden dilini yutarsın valla

ona şarpı

dinine yandımın bide

“adamın kötüsü bekçidir

garının işe yaramazı tefçidir” derler

bu devirde

ya tefçi ya bekçi olcak bi evde

milleti mutu(i)[4] edecen

benim garı; ha vaar, ha yok..

vay anasına ellerde ne garılar var valla



Pandanllara yazma

Arifeye de şarpı gon, genş ne de ossa

hemi de Usda Melide de peşgir,

bu evin usdasıydı..”

“-aman aba esgi köye yeni adet çıkarman

o da neyimiş öyle vuyh!! bi eve iki oku,

sonrattan görme gavırdan dönme ğibi

köyde düğün etceg bi siz de(ği)lsiniz

gonu-gonşunun olanı-olmayanı,

hakından gelceği-gelmeyceği var

utlu olur; fakır-fukara

haralda ürüsüm deye bişi var

iki ğün sonura türkü yakarlar

tefe gorlar çalarlar

dediydi dersiniz”

ne deycekler, herkeş keyfimin aşa abılası mı?



“Mereçe’de evleri

tahta merdimenneri

bi(r) eve iki ok(u) etmiş

Alla(hı)n gökgörmediği”



“-desinner valla ahdım mar bizim gız

bak gızdırmasınnar

bi evde gaş gişi varısa oku ederin valla

evellah asıl türkü yakannar düşünsün

benim taha üş düğünüm mar

edet ederin valla”














DİPNOT:

[1] elim : yabancım, uzağım

[2] fisdan / fistan : omuzdan ayağa, belden itibaren genişleyen uzun etekli kadın elbisesi,

fistanlık : fistan olacak kumaş

[3] den: dersin, diyorsun?

[4] mutu / muti : mecburiyetten itaat etmek, saygıya mecbur kalınması, görmezsen gelememek, boyun (kösmek)eğmek, düşkünlük, vakarsızlık