"Burnumda yasak elma kokusu
Ellerim kan revan...
Ne sen sor ne ben konuşayım...
Bir şiirle savalım gitsin... "



Her zaman ne tatlı gelir yasaklar ademoğluna,bile bile cezaya rağmen yeriz nihayetinde o elmayı
Pişmanlık duyulsa da bir ikincisi yine vuku bulur damağımızı öpmüşken bir kez yasaklık
Bu herkesin anlayacağı bir hâl olmaz iken hadi vursun bir kez daha ozan sazının tellerine,alkış tutsun şiirler ve biz…





Suya düştü gözlerim yıkanırken günahlar
Arınmak zor, durulmak kor bu demde
Ne bir düş, ne gülüş, ne sancısı Tanrının
Sadece gece, yalnızca tek hece "aşk"..!

Çoğu vakit s/akladığımız gün/ahlarımızda aklarlımız ve neticeyi görmek için eğilip baktığımız o nergiz çiçeği misali yeniden doğduğumuz günahlarımız ve tek şahidimiz ‘ O !Aşkın sancısında yol alan çares/ siz aşk…Siz



Ki;
ne yaşlıydı evvelce gözlerimin kuyusu
ve kuytusu göğsümün ne de yaslıydı
Yaslanmıştı omzuma gözleri pır pır
solgun elleri yorgun bir genç kız
yüreği kıpır kıpır...


Oysa kuyular hep yaş/lı olurdu,gözyaşları dolmadan da.

göğsünün omuzlarına damlayan her yorgunlukta ıslanan ve her acıda bir kez bir kez daha yaşlanmamalıydı aşk…

yine o çocuk,küçük kız çocuğu oynamalıydı ellerinde şiirin.


Ve
geceydi saçları dolanırken mehtaba
Deniz mahmur, hava mayhoş,
ıslak bir hülya düşüyor yere sarhoş...
Gel de görme, bilme gel de
Hadi kaldırma yerden insafın yoksa!
Açılır elleri goncadan, dilleri lal
Hüzne bulaşır sevda, azıcık daha baksa...

Bu istek,bu yakarış ziyadesiyle yeter aşka,
Yeter artık diyor açılan açılmayan goncalar ve krema tadında süslüyor yaş pastanın üstünü hülyalar.
Tanık olan ne varsa,aklı başından gitmiş çoktan,bir bekleyen var yaşlı olsa da gözleri umuda rağmen,umutla…gel


Hani
Koşar ya toprak nereden aksa su
buluşur ya elleri saflığın huzmesinde
Sen ey insan! Satılmış vicdan!
Hangi deryaya, hangi ummana varsan
kir olur akıttığın, dert olur damıttığın
Yıkansan da en berrak suyunda yeryüzünün
zerresi temizlenmez günahların...



Ve yatağını bulur nehirler
İçinden çağlayanlar geçer
Vicdanlar eli koynunda öksüz bir çocuk bu denizde
Günahları gömmeli,önce ret etmeli,sonra defin…



Zira;
süregelir bu döngü;
bu akla ziyan işkence, ömre zarar bu zulüm...
Nedir ki gammazlayan saflığı, temizliği
Kimdir dönen kavlinden...
Değil mi ki en nihayet
seni de bulacak ölüm!



Her nefsin kaçınılmaz sonu ile merhaba sana
Nedir bilirken sonunu bu zulüm
Cüz’i iradenler sen kim oluyorsun ki
Bu yeminden dönüş niye
Nerde insanlığın ve sana bahşedilen temizlik
Dur!ziyandasın…gör




Yani;
cümle figanın mahşer yeridir dünya...
Düşleridir sandıkta arta kalan umutlar
ki çentik çentik kazınmış gözlerine kızların...
Çocukların sancılı ellerinde
Bundandır işte sürüklenir uçurtmalar...
Diyorum ki;
Bu mahşer gününde görmezken kimse kimseyi,
Kabarmışsa hesap defteri
Korkulur ya mizandan hani
Ve hep günahsızdır ya çocuklar üstelik
Gel binelim en çocuk yanımızla uçurtmalarımıza
Salsınlar bizi maviliklere…

içimizde kararan bir faslın tutanağıdır hayat, her gün biraz daha artan o kurum/sal isnat.. yüzümüzü döndüğümüz her yönde bir öykü her açıda başka bir masal.. barış en çok konuşulan dilidir yeryüzünün ama savaşlar belirler sınırları.. kibrin büyüttüğü bir arzudur bu, ölümler, peşi sıra gelen zulüm, bu kan ve bu bitmek bilmeyen laneti cehaletin.. kötülük adına herşeyin başlangıcı bir hırstır ama insanlık adına en çok da sefaletin...

-şiirleriniz övgüyü vargücüyle hak ediyor.. emin olun eski şiirler de dahil bütün şiirlerinize zaman ayırıcam.. sonsuz kutluyorum.. teşekkürler şiire, saygılar..

"TELVE"
Şiirin adında gizli sanki anlatılmak istenen her şey aslında...
zira şair, ne kahve içmekten, ne de fal bakmaktan söz etmiyor şiirinde.
hani sanki, yaşanmışlıkların yürekte dibe çöken tortusu gibi,
geriye kalanların izi gibi,
önce köpük köpük olan bir düşün sonrasında, düş bozumları gibi...
bu şiir defalarca okunur ve her okunduğunda ayrı bir ufuk açar, ayrı bir düşünceye sevk eder insanı...

çevrimdışı bakarken gördüm dostumun şiir astığını, beklenendi, şairinin adı gibi Özlem'le hemde...

selam olsun kavi kalemine, kavi yüreğine dost...sevgimle/saygımla...